دل نوشته هاي بابا براي دخترم نگين 2

گل گلدون من ؛ دختر خوب من

می دونی تو عطر زندگی رو به من هدیه دادی

با بوی تو عشق رو فهمیدم و سرمست شدم

حالا من بهت بدهکارم

عمر و جوونیم کمترین داراییم هست که باهمه وجود تقدیمت میکنم

اما می دونم که جوابگو نیست و باز هم برات نگرانم

 نگران به خاطر این زمونه فریبنده

نگران به خاطر نگاه های به عاریت رفته

یادته همیشه برات از دنیا و قشنگیهاش گفتم

گفتم هر سختی در  زندگی ما

مقدمه ای برای حرکت بسوی خوبیها

 و رسیدن به بهترین هاست

و اونموقع که به بهترین ها رسیدیم واقعا خوشبختیم

شاید فکر کنی این یه جمله رویایی و دست نیافتنی باشه

و یا یک وعدۀ شیرین و خیالی

 برای چشم پوشیدن از رنج و عذاب دنیا

اما عزیز دلم معادلات دنیای ما در عین پیچیدگی ، ساده اند

 و در عین سختی ، سهل و آسونند

و فقط کافیه نگاهمون رو درست کنیم

لازمه دیدن بهترین ها یک نگاه خالصانه و عاقلانه است

ولی افسوس

افسوس از انبوه نگاه های عاریتی که بدترین ها را بهترین می بینند

افسوس از چشمهایی که راه گم کردند و مهمان دیگران شدند

اما نه مهمان ناخوانده  بلکه دعوت شده

گل من نگرانی من از همین دعوتهای فریبنده است

 نگرانی ام از گم شدن بهترین هاست

نگرانی ام از کم شدن نگاه های خالص است

نگرانی من از روزگاری هست که به بهانه تکنولوژی و پیشرفت

آدمها به هر دری سر میزنن تا ریشه خودشون رو قیچی کنن

درست مثل گلی که با نگاهی خود پسندانه

 اسیر زیبایی و عطر خودش شده

و داشتن ریشۀ نادیده رو انکار میکنه

اونی که نگاه عاریتی داره این گل رو تحسین می کنه

که ای گل زیبا چه نشسته ای و بیخ بر زمین کوبیده ای

 برخیز و ببین دیدنیها را که اگر نبینی نصف عمرت بر باد است

 تو لایق آزادی هستی بگو من و پیش به سوی رهایی

و اونی که نگاهش عاقلانه باشه

 به حال و روز این گل ساده لوح و آزادی از دست رفته اش

 افسوس می خوره

برای از دست رفتن بهترین ها افسوس می خوره